Šestog janura Srpska pravoslavna crkva i vernici službama bdenija i paljenjem badnjaka u pravoslavnim hramovima najavljuju rođenje Spasitelja čiji se dolazak na svet slavi kao početak novog vremena i kao najradosniji događaj za hrišćanstvo. (Božić je najradosniji a Vaskrs je najveći!).
Blizu je, blizu... samo što nije!...
Šestog janura Srpska pravoslavna crkva i vernici službama bdenija i paljenjem badnjaka u pravoslavnim hramovima najavljuju rođenje Spasitelja čiji se dolazak na svet slavi kao početak novog vremena i kao najradosniji događaj za hrišćanstvo. (Božić je najradosniji a Vaskrs je najveći!).
Ovaj praznik je i posljednji dan četvoronedeljnog Božićnog posta kojim se vernici pripremaju za proslavu Božića.
U pravoslavne kuće se na taj dan unosi badnjak kom je Crkva dala poseban smisao.
Na taj dan, ujutro, najstariji muški ukućanin useče hrastovo ili cerovo drvo - badnjak, koji treba odseći s tri udarca tako da padne na istok, kao što smo već napomenuli.
Badnjak predstavlja simbol drveta koje su, kako kaže predanje, pastiri doneli Josifu i Mariji da založe vatru i zagreu pećinu u kojoj je rođen Isus.
Badnjak se pali uoči praznika i gori dokad se objavljuje radost Hristovog Rođenja.
Dogoriževanje badnjaka je simbol rastanka sa starim verovanjima i prihvatanje nove svetlosti koja dolazi s verom u Novorođenog Hrista.
Svi običaji imaju smisao hrišćanskog zajedništva, pa se smatra da se ljudi okupljeni oko badnjaka greju ljubavlju i slogom, a njegovu svetlost unose u mrak neznanja i praznoverja.
Najviše narodnih običaja među Srbima ima za Badnji dan i Božić kojima se dočarava događaj Hristovog rođenja u Vitlejemu.
Uoči Božića, slamom se posipa pod i domovi se pretvaraju u vitlejemsku pećinu u kojoj je rođen Bogomladenac Isus koji je povijen u slamu i kom su se najpre poklonili pastiri.
U seoskim kućama, slama leži i po tri dana dok se u gradovima u domove unosi svežanj slame koja se postavlja uz badnjak.
Postoji običaj da se kuće posipaju žitom i niz drugih rituala kojima se daje hrišćanski smisao jer je Hristos došao da ljude zbliži, nahrani i napoji svojom naukom i ljubavlju.
"Ko je gladan, nek dođe k meni - ja ću ga nahraniti i ko je žedan, nek dođe k meni - da pije vode. žive!" - zapisano je u Jevanđelju Hristovom.
Na Badnji dan se peče božićna pečenica, pripremljena prethodnog dana, na Tucindan.
U pravoslavnim kućama, Badnje veče je porodični praznik kad se ukućani okupljaju oko obavezno posne trpeze - posna jela, riba, suve šljive, orasi...
je uvek prvi mrsni dan, ma u koji dan pao, i dan kad se u crkvama pričešćuju oni koji su poštovali pravila posta.
Badnji dan i Badnje veče 6. januara, slave sve pravoslavne crkve i vernici koji poštuju Julijanski kalendar - Ruska pravoslavna crkva, Jerusalimska patrijaršija, Sveta Gora, starokalendarci u Grčkoj i egipatski Kopti.
